Alan Dingwall wyrusza do Nowego Jorku, gdzie ma spotkać się ze swoim tatą i razem z nim miło spędzić czas. Pojawiają się jednak kłopoty. Najpierw okazuje się, że tata nie przyjechał po niego, na dodatek w jego biurze nikt nie odbiera telefonu. Alan postanawia więc skorzystać z propozycji poznanej w samolocie Friedy &&ndash, pojechać do jej domu i zawiadomić tatę. Jednak po Friedę także nikt nie przychodzi, a na dodatek zaczynają się dziać dziwne rzeczy &&ndash, najpierw pojawia się bezdomna suczka Sally, potem ktoś próbuje porwać dzieci, a na koniec powraca kosmita z Jowisza, Norbert. W części pierwszej, pt. Nos z Jowisza, Norbert po wylądowaniu na ziemi, zamieszkał w nosie Alana. Alan nie był wówczas, oględnie mówiąc, życzliwym gospodarzem, ale kiedy człowiek gubi się w Nowym Jorku, a jeszcze na dodatek gonią go bandyci, przyda się każda pomoc, nawet kosmity mieszkającego w nosie psa.

"-Szybko! - krzyczy Wiktor. - Szybko, Alan, biegnij!- Co się dzieje? - pytam.- Są wszędzie! Pospiesz się!Biegnie, chwytając mnie za szyję i ciągnąc za sobą. Wokół nas tworzy się gęsta chmura kurzu, a w moich uszach brzmi jeden dźwięk - raz przeze mnie usłyszany i nigdy nie zapomniany - wycie piły mechanicznej, niczym stado groźnych wrogów. Nie mogę z nimi walczyć z powodu tej aluminiowej konstrukcji na mojej głowie. Biegnę tak szybko, jak tylko mogę, cały czas myśląc o tym, że prawie nie widzę, dokąd zmierzam.- POMOCY! CHRISTOPHER! - krzyczę. - POMOCY! CZY KTOŚ MOŻE MI POMÓC?Zaraz, zaraz. Chyba za bardzo wyprzedzam fakty.Przepraszam was. Pewnie zastanawiacie się, co tu się u licha dzieje. Kto to jest Wiktor? - pewnie zapytacie. A kim jest Christopher. Jaka aluminiowa konstrukcja? Co to za groźni wrogowie i dlaczego nie mogę sobie z nimi poradzić?Wystarczy już tego. Pozwólcie, że pójdę jeszcze o krok dalej i zacznę wszystko od początku..."